“เธอพบตัวเองอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน จังหวะการเต้นของหัวใจเธอค่อยๆ เปลี่ยนไป ผกผันตามระยะทางที่เธอใกล้จะถึงสถานที่แห่งนั้น”
ชวนฟังเพลงจากศิลปินดังไต้หวันที่ช่วยขับเคลื่อนกฎหมายสมรสเพศเดียวกัน
เป็นเพลงที่ขยี้ความรู้สึกคนเหงาให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในวันที่รู้สึกพ่ายแพ้ไร้หนทางที่สุด เราเคยเปิดเพลงนี้แล้วร้องไห้จนตัวโยน มันเป็นเมโลดี้ที่เหงาและเคว้งคว้างกลางอวกาศที่สุด ให้ความรู้สึกปวดร้าว ค่อยๆ หลุดลอยไร้แรงโน้มถ่วง จากที่ใจเคยรู้สึกพองโตกลับกลายเป็นค่อยๆ หดลีบลงสุดๆ ตามเส้นอารมณ์ของเสียงเพลง
thoe cha khitthueng chan rue plao thoe cha ngao bang rue plao cha rusuek taek tang kap chan bang haimai
เหตุผลที่ฉันต้องออกทางไกลเดินทางหมื่นไมล์
เรื่องราวความรักของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นในอดีตอันไกลโพ้น ในช่วงเวลาที่โลกยังเยาว์วัยและเหล่าทวยเทพดำเนินอยู่ท่ามกลางมนุษย์ ไป่เฟิงจิ่ว วิญญาณจิ้งจอกจอมซนที่มีหัวใจบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างยามเช้า ตกหลุมรักตงฮัว รวมเพลงเศร้า ผู้เป็นอมตะผู้ทรงพลังซึ่งมีภายนอกที่เย็นชาปกปิดหัวใจทองคำ ความรักของพวกเขาเบ่งบานท่ามกลางความงดงามของอาณาจักรสวรรค์ วันเวลาของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขในขณะที่พวกเขาสำรวจสิ่งมหัศจรรย์ของโลกด้วยกัน
ในถนนที่พลุกพล่านของเมืองที่ไม่มีคำอธิบาย ที่ซึ่งใบหน้าที่ไม่เปิดเผยตัวตนของคนแปลกหน้าเดินผ่านกันโดยไม่ได้ชำเลืองมอง มีเรื่องราวที่เจ็บปวดและลึกซึ้งราวกับมันถูกซ่อนไว้—เรื่องราวของไม่มีใครรู้ มันเป็นเรื่องราวที่เปิดเผยโดยมีฉากหลังเป็นโลกที่ความลับซ่อนตัวอยู่ในเงามืด และความจริงมักถูกบดบังด้วยการหลอกลวงและการปฏิเสธหลายชั้น
เราคิดว่าความรู้สึกที่เรามีต่อบ้านจะค่อยๆ เปลี่ยนความหมายไปเรื่อยๆ ตามเวลาที่เราเติบโตขึ้น อายุมากขึ้น มีหน้าที่การงาน และค่อยๆ มีชีวิตที่ห่างไกลจากบ้านมากขึ้น เราเองก็เป็นเด็กต่างจังหวัดที่เพิ่งเรียนจบ เพิ่งจะเปลี่ยนผ่านชีวิตจากวัยเรียนก้าวสู่วัยทำงานอย่างเต็มตัว เหมือนคนหนุ่มสาวมากมายที่ต้องไกลจากบ้านเพื่อบางสิ่ง
พวกเขาได้รับจดหมายขอความช่วยเหลือจากบุคคลนิรนามในหมู่บ้าน
คอม หากนำไปเผยแพร่ต่อกรุณาให้เครดิต สยามโซน.คอม หรือใส่ลิงก์กลับมาที่หน้า เนื้อเพลง ห่างไกลเหลือเกิน ด้วย
เพลงนี้ไม่มีเนื้อร้อง ไม่มีถ้อยคำ เล่าเรื่องด้วยเสียงที่ชวนจินตนาการผ่านเครื่องดนตรีน้อยชิ้น เสียงกีตาร์โปร่งทำให้เรารู้สึกโล่งเบาสบาย กราฟอารมณ์ของเพลงนี้เหมือนเรากำลังดูหนังดราม่าดีๆ สักเรื่องที่ค่อยๆ พาความรู้สึกไปยังจุดสูงสุดที่มีเสี้ยวความคิดเกี่ยวกับอดีต ปัจจุบัน อนาคต สลับวนในหัวของคุณเร็วๆ เหมือนความทรงจำมากมายรุมต่อยหมัดรัวๆ ใส่คุณ แล้วค่อยๆ คลี่คลายออกให้รู้สึกถึงความงดงาม
เพราะอายเหลือเกินกว่าที่จะพูดคำนั้น
ห่างกันไกลแค่บางเวลาแต่ทำไมดูคิดถึงจัง
“ผมเป็นคนชอบมีสังคม ชอบช่วยเหลือเพื่อน ผมเห็นเพื่อนโดนรังแกไม่ได้ ผมเอาคืนเลยนะ เพื่อนโดนรังแกผมต่อยแทนเพื่อนเลย เมื่อก่อนเป็นอย่างนั้นก็เลยเป็นคนชอบสมาคม ตอนนั้นเห็นป้ายชมรมอีสานจึงได้เข้าไปสมัครเพื่อต้องการที่จะมีเพื่อน ไม่ได้มีความคิดที่จะช่วยเหลือสังคมอะไรเลย”